Het afval op Aruba staat ons al jaren letterlijk en figuurlijk aan de lippen
Op Aruba, een eiland met beperkte oppervlakte en druk bevolkt, is het belangrijk dat iedereen weet dat we samen een belangrijke taak hebben om ervoor te zorgen dat ons land schoon blijft. We leven uiteindelijk ook zelf in onze “eigen” rotzooi, met de consequenties zoals: ziektes, hinder en overlast.
Vanaf onze geboorte beginnen we als “bewoner” op de aarde met vuil produceren (de luier, de fles). Dit vuil zal op een verantwoordelijke manier moeten worden “verwerkt”. Elke verwerking (aanraking met het afval) kost geld en zal op een of andere manier moeten worden bekostigd.
Het eerlijkste is dat het principe “de vervuiler betaald” wordt gehanteerd. Hierbij worden de personen die hun best doen om zo weinig mogelijk afval te produceren worden beloond. We denken aan bijvoorbeeld herbruikbare spullen zoals glas en metaal, bewuste keuze maken bij verpakkingsmateriaal (herbruikbare boodschappentas, fles loze shampoo-bar), zelf compost maken, zelf groen afval verwerken thuis, etc. Over het algemeen zal het beloningsprincipe het beste resultaat opleveren als het gaat om corrigerend gedrag.
En uiterst belangrijk dat informatie, educatie, instructie, herinnering, durven aanspreken op het gedrag, wetten, beleid, boetes (illegale stortplaatsen aanpakken, etc.) ook een onderdeel moeten zijn van het totale plaatje als het gaat om de afvalproblematiek op te lossen. Een zeer belangrijk doel voor de toekomst van Aruba is hoe het “afval” te verminderen dat wordt ”geïmporteerd”. Alles wat uiteindelijk op Aruba aankomt zal op een gegeven moment afval worden.
Voor de bezoekers (toeristen) op het eiland is het dan op zijn plaats dat ze “meebetalen” aan het afval dat ze creëren tijdens hun verblijf.
Met het scheiden aan de bron, dus bij de bewoners, bedrijven, etc, is het mogelijk om extra banen te creëren in de afvalbranche, wat weer goed is voor de economie. De afvalstromen worden omgezet in grondstoffen voor andere processen. Dit vindt al plaats in de praktijk door bijvoorbeeld ijzerschroot dat wordt ingekocht door Daltra en daarna geëxporteerd. Wat uiteindelijk niet kan worden (her)gebruikt, zal in “kleine” incinerators worden verbrand, rekening houdend met de milieueisen die wereldwijd gelden. Andere gevaarlijke stoffen, zoals asbest zullen apart bekeken en uitgewerkt moeten worden. Hierbij zou er aan een sanitaire landfill gedacht kunnen worden, die voldoet aan de eisen zoals het tegengaan dat gevaarlijke stoffen in de grond, de lucht of het water terecht komen. Hierbij zijn de protectie systemen (zeilen, affakkelsystemen, betonnen damwanden, etc.) en het beheer zeer belangrijk. Ook de as van de incinerators kan hierin worden opgeslagen.
De overheid zal de functie moeten hebben als een facilitator, vaststellen van het algemeen beleid (de kaders, normen, vergunningen, wetten, toezicht) aan te geven die Aruba als land moet inslaan met betrekking tot ons afval. Het aangeven van gebieden voor inzamelen, scheiden, etc., afvalbijdragen, statiegeld, subsidies die behoren allemaal tot de richting hoe de overheid verder wil met het in goede banen leiden van ons afval. De commercie, NGO’s en de bewoners, die oplossingen hebben voor het afval zullen dit verder moeten uitwerken en uitvoeren. Hierbij is het ook de taak van de overheid om te inventariseren, te evalueren en te corrigeren als dit nodig is. Inspraak en het aanhoren (communicatie) van belanghebbende is hierbij belangrijk.
Voor de bestaande vuilnisstortplaats Parkietenbos, welke niet voldoet aan enige milieunormen en zeer moeilijk te beheren is doordat het een heuvel is en ook regelmatig vlamvat, is het plan om deze gedeeltelijk af te graven, daarna af te kappen en zorgen dat de verontreinigen worden tegengehouden en dat er monitoring plaatsvindt vanuit de overheid. Met alle bovengenoemde richtingen zal er binnen enkele jaren geen afval meer naar Parkietenbos gaan, maar worden verwerkt via andere geaccepteerde methoden.
Al met al moet iedereen bijdragen (meebetalen, meewerken) aan het oplossen van het afvalprobleem op Aruba. We zijn hier uiteindelijk zelf de veroorzaker van en dus ook deel van de oplossing als we dat daadwerkelijk samen willen bereiken.
Artikel van Anko Koopmans, RAIZ kandidaat #10
